روابط عمومی دانشکده:

 13 رجب، عید ولادت مظهر تام عبودیت الهی،امام صالحان و مقتدای پرهیزکاران، پیشوای اول شیعیان امیرمؤمنان، علی بن ابیطالب (علیه السلام) را به تمامی مسلمانان جهان به ویژه دانشگاهیان علوم پزشکی شهیدبهشتی تبریک وتهنیت  می‌گوییم.

عبادت و پرستش خداوند یکتا و ترک پرستش هر موجود دیگر، از اصول آموزه های پیامبران الهی است به‌ طوری ‌که تعلیمات هیچ پیامبری از عبادت خالی نبوده است. اما تلقی افراد از مفهوم عبادت یکسان نیست. از نظر برخی، عبادت نوعی معامله و معاوضه و مبادله کار و مزد است.

همانطور که یک کارگر نیروی خود را برای یک کارفرما صرف می‌کند و مزد می‌گیرد، عابد نیز برای خدا زحمت می‌کشد و طبعاً مزدی طلب می‌کند که در این جهان و جهان دیگر به او داده خواهد شد. از نظر اين افراد، ثمره عبادت همان مزد و اجری است که در جهان دیگر به صورت مجموعه ای از پاداشها دریافت می‌کنند!

تلقی دیگر از عبادت، تلقی عارفانه است. بر حسب این تلقی، عبادت نردبان قرب ؛ معراج انسان؛ تعالی روان؛ پرواز روح به سوی کانون هستی؛ پرورش استعدادهای روحی و نیروهای ملکوتی انسانی؛ پیروزی روح بر بدن؛ عالی‌ترین عکس‌العمل سپاسگزارانه انسان از پدید آورنده خلقت؛ اظهار شگفتی و عشق انسان به کمال و جمال مطلق و بالاخره حرکت و سير به‌ سوی خداوند است.

کلمات و عبادت‌های عارفانه امیرالمؤمنین (علیه السلام) نشانگر تلقی عارفانه ايشان و سرچشمه و الهام ‌بخش تلقی‌های عارفانه از عبادت‌ها در اسلام پس از قرآن مجید و سنت رسول اکرم (صلی ا... علیه و آله و سلم) است.

برای روشن شدن گوشه‌ای از آموزه‌های الهی امیرالمؤمنین (علیه السلام) درباره مفهوم عبادت، به ذکر چند نمونه از کلمات ایشان در این زمینه می‌پردازیم:حضرت در کلامی کوتاه به بیان انواع عبادت پرداخته و می‌فرمایند: همانا گروهی خدا را به انگیزه پاداش می پرستند که این عبادت تاجرپیشگان است؛ گروهی خدا را از روی ترس می پرستند که این عبادت بردگان است و گروهی خداوند را به منظور شکرگزاری پرستش می‌ کنند و چنین عبادتی، عبادت آزادگان است.

در بیان دیگری می‌توان اوج اخلاص در عبادت را در کلام امام (علیه السلام) جستجو کرد. آنجا که می‌فرمایند: پروردگارا ! من تو را به خاطر ترس از کیفرت و یا به خاطر طمع به ثواب تو پرستش نکرده‌ام؛ بلکه تو را بدان جهت پرستیده‌ام که تو را شایسته پرستش یافته‌ام."

چه نیکوست که انسان، پروردگار خود را در آیینه تعالیم الهی امیرمؤمنان (علیه السلام) بپرستد تا آنجا که خاضعانه و عارفانه در برابر یگانه هستی به عبادت بنشیند و چنین زمزمه کند:"معبودا ! اين عزّ برای من بس است که بنده تو هستم و اين افتخار برای من بس است که تو پروردگار من هستی. تو آن چنان هستی که من دوست می‌دارم؛ پس مرا به انجام آنچه دوست می‌داری موفق گردان."

برگرفته از کتاب: "سیری در نهج البلاغه"، تالیف: "شهید مرتضی مطهری"